Kur'ân-Kerim, Rabbi'mizin bize hayatımızın her alanında rehberlik eden eşsiz bir hediyesidir. Bugün dünyada Kur'ân kadar çok okunan ve ezberlenen başka bir kitap yoktur. Bu kitabı anlamak, etkilenmek, yanlışlarımızı düzeltmek, Rabb'imize yaklaşmak, hayatımızı değiştirmek için az da olsa Arapça öğrenmemiz gerekiyor. Türkçemizde Arapçadan geçmiş ve yerleşmiş olan kelime sayısı gerçekten çok fazladır. Sadece bu kelimelerin Kur'ân'da geçiş şeklini öğrenerek bile Kur'ân'ın büyük bir kısmının konusunu anlayacak

Kur’ân’ın %70’ini oluşturan 135 kelimeden 115’nin Türkçede kullanıldığını biliyor muydunuz? Her Müslüman, Kur’ânla muhatap olurken Rabbinin sözlerini anlamak ister. Ancak, Arapça öğretiminde kullanılan yetersiz metotlar ve Arapça’nın zor bir dil olduğu düşüncesi gibi sebepler Kur’ân’ı anlama yolunda bir engel teşkil etmektedir. Bu eser, Kur’ân’la tanışmanın kapılarını aralamayı ve onu anlama sürecini kolaylaştırmayı amaçlayan bir rehber niteliğindedir. Özenle hazırlanan bu eserde toplam 135 kelime yer almak

Günümüz sufîlerinden Şeyh Nazım Kıbrısi, varlığını, Vareden'e ve diğer varlıklara nisbeten anlamlandırmıştır. Kıbrısi'nin varlık telakkisi ve bu tellaki çerçevesindeki duygu ve davranışları, hakikat arayıcılarına bir harita sunmuştur. Şeyh Nazım Kıbrısi'nin tasavvuf anlayışı ve Nakşibendiyye Ekolüne dayanan tasavvuf hayatı, yedi kıtada, 56 farklı ülkenden insanın aradığı sorulara cevap olmuştur. Bu eserde, Kıbrısi'nin hayatını ve hayatındaki sıra dışı tecrübeleri paylaşırken, bu tecrübelerin düşünce dünyası

Rabbimize na mütenahi hamd-ü senalar olsun ki, Mehmet Feyzi Efendi gibi ilimde zirve, velayeti kâmile sahibi bir zat ile tanışmayı ve ondan istifade etmeyi nasip etti. İnsana hayatında böyle bir zat ile tanışma ve istifade etmek nasip olursa Rabbine ne kadar şükretse azdır. Velayeti kâmile zatların sohbetleri insana yeniden doğmuş gibi hayat bahşeder. Mehmet Feyzi Efendi sohbet sünnetini ihya ettiler. Ağaç kökünden sıvarılır. İnsan ise sohbetle kulağından sıvarılır. buyururlar, sahabelerin de sohbetle âlim

Gönül dünyâmızı aydınlatanlar; Velîler, Allah dostları, erenler. Hz. Peygamberin mânevî vârisleri. Yaşadıkları devirde, hayatları ve davranışlarıyla örnek olanlar. Vefatlarından sonra ise sözleri, eserleri, menkıbeleri ve şiirleriyle asırların ötesinden tâliplerine, sevenlerine ışık saçanlar. Elinizdeki kitapta, işte bunlardan 70 tanesine yer verildi. Onların kısa hayat hikâyeleri, menkıbeleri sâde ve anlaşılır bir üslûpla dile getirildi. Önce ilk sûfiler anlatıldı. Gazâlî ve İbn Arabî gibi kitap yazan müel

Dinin de bir zâhiri, bir bâtını, yani bir dış yönü bir de iç yönü vardır. Abdestin, namazın, orucun, haccın iç anlamlarını bilmek, bu ibâdetleri daha zevkli yapmaya yol açar. Onlara bir mânevî derinlik ve zenginlik katar. Abdest, sadece eli yüzü yıkamaktan ibâret değildir. Aynı zamanda mânevî arınmadır, Hakkın huzûruna çıkmaya bir hazırlıktır. Namaz, kıyamdan, rükûdan, secdeden ibâret değildir. Onun hedefi, mümine mîrâc zevki yaşatmak, Cenâb-ı Hakla beraber olma şuuruna erdirmektir. İbâdetlerde gerçek amaç

İnsanlığın; medeniyetler çatışmasına değil, medeniyetler buluşmasına ihtiyaç duyduğu günümüzde, Mevlâna düşüncesi çok daha büyük önem arz ediyor. Bu çatışmayı barışa dönüştürebilecek potansiyel Mevlâna fikriyatında var Mevlânanın bugün bu kadar önem kazanmış olması, sözlerinin insan gerçeği ile buluşmasından, insan denen meçhulü çok iyi ifade etmesinden ileri geliyor. Mevlâna gibi abide bir şahsiyetle aynı kültürü paylaşanlara ne mutlu!..

Hz. Peygamber maddi ve ruhani hayatıyla örnek insandır.Bize düşen onun ahlakıyla ahlaklanmak ve ona benzemeye çalışmaktır.Onun ahlakı Kuran ahlakıdır.Onun ahlakı daha ayrıntılı biçimde, ondan bize intikal eden hadislerdedir.Hadislerin ışığında Peygamber efendimizi daha yakından tanıyabiliriz. Seçtiğimiz hadisler daha çok ahlak edep ve tasavvuf konularına aittir.Önemli bir kısmı kudsi hadistir.Açıklamalar arasında imkan doğdukça tasavvuf düşüncesine yer vermeye çalıştık.Tasavvuf kültürümüzden süzülüp gelen h

Âlem-i bâlâ-yı aşka per-güşâ olmak için Dâhil-i meydân olup tennûre aç pervâza gel! Hestî-i mevhûmunu yakmak dilersen aşk ile Matbah-ı Mollâya gir kânûn-i Ateşbâza gel! Tâhirül-Mevlevî

Güzel ve iyi yüz, kötü huyla birlikte olursa bir kalp akça bile etmez. Testinin şekliyle ne vakte kadar oyalanıp duracaksın? Testinin görüntüsünden geç, ırmağa, suya yürü. Şeklini gördün ama manâdan gafilsin. Akıllıysan sedeften bir inci seç, çıkar. (Mesnevi, c. II, beyit: 843-1015) Fikir ona derler ki, bir yol açsın, yol ona derler ki, bir gerçeğe ulaşsın. Sultan ona derler ki, kendiliğinden sultan olsun, hazinelerle askerlerle değil... (c. II, beyit: 3176 vd.) ...

Seyyid Ahmed er-Rifâî hicrî 512’de (1118) Irak’ta, Bağdat ile Basra arasında kalan Batâih bölgesindeki Ümmü Abîde köyünde doğdu. Atalarından Rifâa el-Hasan el-Mekkî’den (ö. 331/943) dolayı Rifâî nisbesini aldı. Yedi yaşında iken babası vefat ettiği için onu devrin büyük sûfîlerinden dayısı Mansûr el Batâihî himâyesine aldı. Devrin âlimlerinden İslâmî ilimleri tahsil etti, dayısından da tasavvufî eğitim gördü ve hilâfet aldı. Uzun yıllar bölgesindeki insanlara İslâm ahlâkını ve irfânını öğretti. 22 Cemâziyel

“...Beni Yenikapı Mevlevihânesi’ne götürüp Merhum Şeyh Celâleddin Efendi Hazretleri’nden sikke giydirtti ve mürşid-i müşârünileyhe biat ettirdi. Vâkıa, daha evvel Hoca merhum abd-i âcize telkîn-i zikr etmişti; lakin, tarîkaten biat vermemişti. Mâlûm-ı âlinizdir ki, tarîkatte biat, onu veren şeyh ile alan derviş arasında yek-diğerini dervişliğe ve şeyhliğe kabul etmiş olduk-larına dair el ele tutuşmak sûretiyle yapılan bir muâhede demektir ki, mürit, ancak bu taahhüdden sonra o şeyhin dervişi olur. Hoca Merh

Bu kitâb-ı şerîfin tasnîfine ve bu mecmûa-i latîfenin te’lîfine sebeb odur ki, bu fakîr-i Mevlevî, ya’nî Şeyh Rüsûhuddîn İsmâil b. Ahmed el-Ankaravî ne zaman ki, irşâd-ı fukarâ ve ahbâb ile me’mûr oldum; “me’mûr ma’zûr-dur” sözü gereğince mümkün olduğu kadar onların irşâd ve terbiyesine himmetimi masrûf ve mahsûr kıldım. Gördüm ki, genelde hey’etimizde, şekil ve sûretimizde olan fukarâ, Mevlânâ hazretlerinin gitmiş olduğu yüce yola muhâlif gitmiş ve tarîka-i Mevleviyye onu zannetmiş, her biri o hazretin müb

Ebu Hâmid Muhammed b. Muhammed b. Ahmed (H. 450/505/ M. 1058-1111) Tus şehrinde doğdu. Yaşadığı yüzyıl siyasi bakımdan çalkantılı, fakat ilmi ve dini hayat bakımından İslâm dünyasının ve hatta o günkü dünyanın en parlak dönemini teşkil eder. Ayrıca Gazâlî, yalnız döneminin degil, bütün İslâm düşüncesi tarihinin en önde gelen düsünürlerindendir. Lakabı Huccetü´l-İslâm’dır. Bütün endisesi İslâm akidesini, buna bağlı olarak da İslâm ahlâkını ve düsüncesini savunup yaymak olan Gazâlî işte bu amacı gerçek