Efendimizin arkadaşları denilince ilk akla gelen Hz. Ebû Bekirdir. O, Hatemül-Enbiya vel-Mürselin Efendimizin en yakın, en sevgili, en vefalı arkadaşıdır. Bu arkadaşlık Nübüvvet görevinin verilmesinden yıllarca evvel, en samimi ölçüler içinde başlamış, vefanın ve sevginin en güzel örnekleriyle devam etmiştir. Bu iki arkadaştan birinin en belirgin lakabı el-Emîn (güvenilir insan) dır, diğerinin ki ise es-Sıddîk tır yani pek doğru insan

El-hamdü lillâhi Rabbi’l- Âlemîn. Ve selâmün alâ cemîı’l- Enbiyâi ve’l- Mürselîn. Allâhümme salli ve sellim alâ men erseltehû rahmeten lil âlemîn ve alâ zevcâtihi ve ehl-i beytihî ecmaîn. Bu kitap, sevgili Peygamberimizin değerli eşlerini tanıtma maksadıyla yazılmıştır. Hazırlanan bu eser, kesin olarak bir “menâkıb kitabı” değildir. Yani bu kitap; annelerimizi anlatıyoruz diyerek, aklın aldığı ya da almadığı çeşitten, genellikle uydurma veya abartılı şekilde düzenlenen; yaşanılan hayattan çok, hayâl âlemind

Biz bu kitapta, Efendimizin Halifelerini belli ölçüde tanıtmaya çalıştık. Şunu da kabul etmek gerekir ki, uzun bir ömrü bu kadarcık bir kitaba sığdırabilmek mümkün değildir. Yapmaya çalıştığımız şey, yaşanılan hayattan üç beş örnek sunarak belli ölçüde onları tanıtabilmektir. Bunları yaparken zaman geldi gözyaşlarımızı tutamadık. Zaman geldi, derdimizi ve kederimizi içimize gömmeye çalıştık. Hasılı Dört Halife devri, dikkatle okuyanlar için güzel ahlaki davranışların, ibret alınacak olayların boy gösterdiğ

Yüce Rabbimiz, insanları karanlıklardan aydınlığa çıkarsın, adalet ve faziletin hâkim olduğu bir yaşayışa kavuştursun diye gönderdiği büyük Peygamberin hayatını, bir defa daha ama bugünün anlayışına daha yakın bir ifadeyle ve daha önceki altı kitaplık detaylı çalışmamızın bir özeti olarak sunmak üzere, bu küçük kitabı siz değerli okurlarımız için kaleme aldık. Efendimizin, doğumundan Yüce Rabbimize kavuşmasına kadarki hayatını, anlaşılır bir dille anlatmaya çalıştık. Umarız kitabımızı okuyanlar, ?Ben Efendi

Bu kitabımızın konusu, Rasulü Emin (s.a.v.) Efendimizin gözlerinin nuru ve Hz. Fatıma'nın emaneti olan Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin Efendilerimizdir. Mü'minler tarafından baş tacı edilmesi gereken fakat biri zehirletilerek, diğeri Fırat nehrinin kenarında susuz bırakılarak, hakaretlerle, aile efradının gözlerinin önünde şehit edilen nur yüzlü iki kardeş...

Ömer b. Abdülaziz Hazretleri, tam anlamıyla bir Halîfe dir. Ancak onun yükü, diğerlerinden çok daha ağırdır. Çünkü diğer dört Halife, Nebiyy-i Muhterem Efendimizle yıllar yılı beraber bulunmuş, onun yolunu başkasından duyarak değil, gözleriyle görerek ve beraberce yaşayarak öğrenmişlerdir. Bu bakımdan Büyük Halife'nin işi gerçek anlamıyla zordur. Henüz kırkına bile ulaşmamış olan o alnı çökük, nur yüzlü insan, şüphesiz Yüce Rabb'imizin izin ve keremi, yardım ve inayetiyle hem de iki buçuk yılda olmazların

İslam Tarihi'nin, yazılması ve kabul edilmesi en zor olan devirlerlerinden biridir Hz. Osman dönemi. Çünkü ondan önceki iki Halife devrinde olaylar, günden güne müspet anlamda gelmiştir. Bunların anlatılması da kabul edilmesi de kolaydır. Fakat üçüncü halife Hz. Osman döneminde işler tersine dönmüştür. İstenmeyen, kabul edilmesi güç olan olaylar birbirini takip etmiş kesin olan netice ise rüyada görmeye bile tahammül edemeyeceğiniz acı ve üzücü olaylar birbiri ardınca gelişmiş Rasulullah efendimiz'in (s.a.v

Hulefa-i Raşidin olarak bilinen dört halifenin en talihsiz ve başı en kavgalı olan şüphesiz Hz. Ali'dir. Hz. Osman'ın şehit edilmesiyle başlayan olaylar, Hz. Ali devrinde gelişerek devam etmiştir. İç savaş başlamış, her biri aynı kıbleye yönelen, aynı Peygamber'in ümmeti olan on binlerce insan öldürülmüştür. Ölen insanların yakınları, ölenlerin ardından ağlarken, onların Bedir ve Ulud şehitleri gibi, Yermuk ve Kadisiyye kahramanları gibi cennete gittiklerini düşünebilme imkanı bulamamışlardır. Çünkü muhareb

Hz. Hatice (Radıyallahü anha) validemiz, Efendimizin hanımları arasında kutup yıldızı gibidir. Bir başka ifadeyle anlatılacak olursa Yüce Rabb'imiz onu özel olarak yetiştirmiş, Son Peygamberin ilk hanımı olarak, Peygamberinin huzur ve saadet bulacağı, ömür boyu vefa duygusunu devam ettireceği, kendisinden daha hayırlı bir eşin düşünülemeyeceği bir eş olarak her çeşit insânî fazileti onda bir araya getirmiştir. Üzülerek söyleyelim, Hz. Hatice Validemiz hakkında onu tanıyanlar olabildiğince cimri davranmışla

Bu roman, üvey annelere bir merhamet hissi gelir ümidiyle yazılmıştır. Kitabı okuyan üvey anneler arasında öksüzlerini kendi yavrusu gibi bağrına basabilecek fazilette hanımlar çıkarsa maksat hasıl olacaktır. Kanaatimiz şudur ki; bir tane iyi üvey annenin değeri on tane annenin değerinden daha az değildir. Her kadın bir anne olabilir fakat, her kadın iyi bir üvey anne olamaz.

Ezelden ebede bütün âlemlere rahmet olarak gönderilen Sevgili Peygamberimizi olduğu gibi anlatabilmenin mümkün olmadığını biliyoruz. Yüce Kitabımız Kuran-ı Kerim nasıl ebedi bir mucize ise, Efendimizin mübarek hayatı da o derece mükemmel bir hayat. Bu hayatın sahibi (s.a.v.) Efendimiz, kıyamete kadar gelecek bütün insanlık için vazgeçilmesi düşünülemeyen bir örnek, din, ahlak ve insanlık konusunda ikinci bir eşi olmayan en büyük rehberdir. Bir tarafta onu canından aziz bilen insanların bitmez tükenmez sev

Hiç şüphe yok ki sözde sihirleyen müessir olan bir kudret vardır. (el-Buhârî, en-Nikâh: 47/, VI/137) Resûlullah (s.a.) nübüvvet ve risâlet vazifesinin gereği olarak HİKMETLE, MEVİZA-İ HASENE İLE RABBİNİN YOLUNA DAVET ve ilâhî hükümleri tebliğ maksadıyla; ciddî, samîmî, gösterişten uzak bir hitâbet örneği vermiştir. O, İDDİASIZ FAKAT MÜKEMMEL BiR HATİPTİR Gayesi hitâbet olmamakla beraber, modern hitâbette faydalı ve başarılı olan her usûl ve tekniği, Rasûlullahın, hitâbetinde kullandığını görmek mümkündür.