Sanatta ve politikada espri ve fıkra, pek az, pek seyrek kitaplaştırılan bir konudur. Nedense bu alana yeterli ölçüde eğilme gereği duyulmamıştır. Birçok sanatçı ve politikacının yüzlerce sayfalık biyografilerinde bile, onların büyük çoğunluğunun espritüel yanlarına yer verilmesi ihmal edilmiştir. Herhalde bu biyografilerin yazarları, ciddi bir esere, ciddi olmayan unsurlar eklemekten kaçındıklarını sanıyorlar. Hâlbuki bir sanatkârı, bir politikacıyı veya herhangi bir ünlüyü, bilinen bir fıkrası, bir nüktes

Kitapta yer alan yazıların, dolayısıyla kitabın bütününün temel tezi ve mesajı şudur: Bilhassa son yarım yüzyıldan bu yana yerli, yabancı bazı kişi ve çevrelerce görülmek ve gösterilmek istendiği gibi İslam'ın; katı, duygusuz, acımasız, akıl dışı, fanatik bir din olmadığıdır. Tam tersine bu dinin; sevgiyi, merhameti, bağışlamayı, öğrenmeyi, aklı kullanmayı, adaleti, dürüstlüğü vb insani ve toplumsal erdemleri emreden ve tarihinde bunları yaşatmış olan bir din olduğudur. Son ilahi din olmasının tabii sonuc

KUTLU KİTAP Bin dört yüz yıldan beri bir tek harfi bile yıpranmamış bir mucizedir, hayat fışkıran bir mucizedir Kuran-ı Kerim. Dünya haşr gününde hesaba çekilse, Kuran-ı Kerimin kendisine gönderilmesini bir kurtuluş, bir şan belgesi olarak ileri sürer ve beraat eder. Allahın yarattığı güzellikleri Kuranla görür Müslüman, Kuranla düşünür, Kuranla anlar, hilkatin sırlarına Kuranla erer Müslümanlar Kurandan uzaklaştı uzaklaşalı gün yüzü görmediler. İnsanlık aya çıksa, Zühreyi bir martı gibi avlasa, Merihten