Hz. Peygamber’in tebliğ sürecinde muhatapları arasında Türkler bulunmamaktaydı. Hulefâ-yi Râşidîn dönemine gelindiğinde Müslümanlarla Türklerin sınırları birbirlerine yaklaşmış, ilerleyen süreçte birçok Türk-İslâm devleti çeşitli bölgelerde hüküm sürmüştür. Büyük Selçukluların idaresi altında olup zamanla bağımsızlığını kazanan Harezmşahlar, Türk-İslâm tarihinin en önemli güçlerinden biridir ve bu devletler içerisinde valilikten imparatorluğa geçişin güzel bir örneğini teşkil eder. Atsız’la başlayan bağımsı

Tarihe adını altın harflerle yazdıranlar genellikle büyük başarılar elde eden, ülkesinin sınırlarını genişleten, düşmanı topraklarından kovmayı ve halkını korumayı başaranlar olsa da daha farklı yönleriyle unutulmayan isimler de vardır. Zira başarı sadece hedefe ulaşmak değildir. İnsanların amaçları uğruna gösterdikleri çaba da takdire şayandır. İşte Celâleddin Harezmşah gayretiyle, her türlü zorluğa ve kayba rağmen direnmesiyle, insanların adını duyduklarında korkudan titredikleri Moğollar karşısındaki

Memlûkler döneminde, başşehir Kahire'den sonra Dımaşk'ın ardından ikinci önemli ilim merkezi Halep'ti. Halep'te bu dönemde faaliyet gösteren medreselerin büyük çoğunluğu Zengîler ve Eyyûbîler'den devralındı. Müfredâtlarında diğer ilimler de yer almakla beraber umûmî medreselerde yoğun olarak fıkıh ilmi öğretiliyordu. Ayrıca dârülkur'ân, dârülhadis, bîmâristân diye anılan ihtisas medreseleri de vardı. İlk ikisinde tümüyle ihtisaslaşmaya yönelik ders verilirken, bîmâristânlarda hem pratik olarak tedavi uygula