Rabbimize na mütenahi hamd-ü senalar olsun ki, Mehmet Feyzi Efendi gibi ilimde zirve, velayeti kâmile sahibi bir zat ile tanışmayı ve ondan istifade etmeyi nasip etti. İnsana hayatında böyle bir zat ile tanışma ve istifade etmek nasip olursa Rabbine ne kadar şükretse azdır. Velayeti kâmile zatların sohbetleri insana yeniden doğmuş gibi hayat bahşeder. Mehmet Feyzi Efendi sohbet sünnetini ihya ettiler. Ağaç kökünden sıvarılır. İnsan ise sohbetle kulağından sıvarılır. buyururlar, sahabelerin de sohbetle âlim

Güzel ve iyi yüz, kötü huyla birlikte olursa bir kalp akça bile etmez. Testinin şekliyle ne vakte kadar oyalanıp duracaksın? Testinin görüntüsünden geç, ırmağa, suya yürü. Şeklini gördün ama manâdan gafilsin. Akıllıysan sedeften bir inci seç, çıkar. (Mesnevi, c. II, beyit: 843-1015) Fikir ona derler ki, bir yol açsın, yol ona derler ki, bir gerçeğe ulaşsın. Sultan ona derler ki, kendiliğinden sultan olsun, hazinelerle askerlerle değil... (c. II, beyit: 3176 vd.) ...

Bu kitâb-ı şerîfin tasnîfine ve bu mecmûa-i latîfenin te’lîfine sebeb odur ki, bu fakîr-i Mevlevî, ya’nî Şeyh Rüsûhuddîn İsmâil b. Ahmed el-Ankaravî ne zaman ki, irşâd-ı fukarâ ve ahbâb ile me’mûr oldum; “me’mûr ma’zûr-dur” sözü gereğince mümkün olduğu kadar onların irşâd ve terbiyesine himmetimi masrûf ve mahsûr kıldım. Gördüm ki, genelde hey’etimizde, şekil ve sûretimizde olan fukarâ, Mevlânâ hazretlerinin gitmiş olduğu yüce yola muhâlif gitmiş ve tarîka-i Mevleviyye onu zannetmiş, her biri o hazretin müb

Ebu Hâmid Muhammed b. Muhammed b. Ahmed (H. 450/505/ M. 1058-1111) Tus şehrinde doğdu. Yaşadığı yüzyıl siyasi bakımdan çalkantılı, fakat ilmi ve dini hayat bakımından İslâm dünyasının ve hatta o günkü dünyanın en parlak dönemini teşkil eder. Ayrıca Gazâlî, yalnız döneminin degil, bütün İslâm düşüncesi tarihinin en önde gelen düsünürlerindendir. Lakabı Huccetü´l-İslâm’dır. Bütün endisesi İslâm akidesini, buna bağlı olarak da İslâm ahlâkını ve düsüncesini savunup yaymak olan Gazâlî işte bu amacı gerçek

XIX. asırda Mevlânâ’nın maneviyâtından istifade eden, bununla da kalmayıp Mesnevî-i Şerîf’in birinci cildini kendine özgü bir bakış açısıyla şerhederek bize aktaran zatlardan birisi de Âbidin Paşa’dır. Âbidin Paşa, Osmanlı devletinin en bunalımlı dönemlerinden birinde yurdun bir çok yerinde başarılı valilikler yapmış, yönetim anlayışıyla, ârifâne ve samimî mümin kişiliğiyle halka ışık tutmuştur. Tasavvufî düşünüş tarzı onda çağdaşlarından daha geniş bir perspektif oluşmasına yol açmıştır. Verdiği mesajla

Miladi 13. yüzyılın başlarından kalma olan İbnül-Fârızın Kasîde-i Tâiyyesi çeşitli çevrelerin ilgisini çekmiş ve etkisi büyük olmuştur. İlahî aşk ve tasavvuf düşüncesi konusunda tükenmez bir hazîne hüviyetindedir. Tâiyye şiirdir, zor bir metindir. İbn Fârız Divanının tamamını şerh eden bâzı şârihler zorlandıklarını itiraf edip Tâiyyeyi şerhten vazgeçmişlerdir. Bu eserdeki sûfiyâne incelikler ve mânevî hakikatleri kavramakta zorlanmışlardır. Onun için Tâiyyeyi tercüme ve şerhetmeye cesaret eden az çıkmış

Mevlânâ Celâleddin Rûmî, XIII. yüzyılda yaşamış mutasavvıf bir mürşid-i kâmildir. Onun asırlardır süregelen tesir ve etkileri tüm dünyânın dikkatini çekmektedir. Onun anlayışıyla İslâm´ı tanıyan farklı dinlere mensup kimseler müslümanlığı tercîh etmekte, müslümanlar ise engin sevgi, aşk, hoşgörü ve samîmîyet dolu bir dînî yaşantı için onun eserlerini ve düşüncelerini anlamaya çalışmaktadırlar. Bu îtibarla Mevlânâ´nın dîni anlatım metodunun modern dünyada yanlış ve olduğundan farklı algılanma problemi yaşaya