Çalışmamızda, bir kıraat üstadı olarak değil, bir eğitimci gözüyle Kur'an öğretimi konusunda pratik bazı tekliflerde bulunulduktan sonra, iman, dua, ibâdet ve ahlâk konularının öğretimi ile ilgili bazı metodik bilgiler verilmiştir. Ayrıca, çocukların bilgi edinmelerini kolaylaştırmak ve zevkli hale getirmek amacıyla her konunun devamına "okuma parçaları" ile didaktik çocuk şiirleri ve ilahiler eklenmiştir. Keza; her konunun sonuna dinî ve ahlaki içerikli çocuk kitapları listesi eklenmiştir. Umulur ki

Millî Eğitim Temel Kanunu bir öğretmende bulunması gereken üç vasfı; genel kültür, özel alan (=meslek) bilgisi ve pedagojik formasyon olarak belirlemiş... Doğru ama yetersizdir. Bu üç vasfa bir de "ahlâkî şahsiyet / kişilik ve karakter" eklemek gerekir. Zira; kanunun belirlediği üç vasfı haiz olan bir öğretmen iyi bir kişilik ve karakter sahibi değilse, edepten yoksun ise diğerlerinden seviyesi ne olursa olsun yetersizdir, eksiktir ve öğretmenlik yapmaya elverişli değildir. Mehmet Akif Ersoy'un ifadesiyle;

İster sınıf öğretmeni, ister branş öğretmeni adayı olsun, nasıl ki bir genç görevine hazırlanırken okullarda okutacağı derslerle ilgili yeterince bilgi ve öğretim yöntemleri edinerek yetişmesi gerekiyorsa, Din Kültürü ve Ahlâk Bilgisi dersi için de aynı şekilde yetişmesi gerekir. Yani, sadece bilgi edinerek değil, aynı zamanda edindiği dinî bilgileri öğrencilerine nasıl öğretebileceğini de öğrenmelidir. Elinizdeki bu kitap; Eğitim Fakültelerinden sınıf öğretmeni adayı olarak yetişmekte olan gençlerimizle,

Diyanet İşleri Başkanlığı'nın kurulduğu yıl olan 1924'ten günümüze kadar 9'u vefat eden, 8'i hayatta 17 başkan görev yapmıştır. Elinizdeki bu kitapta önce Diyanet İşleri Başkanlığı'nın tarihçesi verilmekte sonra vefat eden Başkanlar ve tespit edilebildiği kadar hizmetlerinden bahsedilmektedir. Akabinde ise hayatta olan başkanlarla yapılan mülâkatlar / söyleşiler yer almaktadır. Mülâkatlarla her bir başkanın, tahsil hayatları ile başkanlık öncesi, başkanlık dönemi ve sonrasındaki hizmetleri resimler ve be

Cumhuriyet döneminde din eğitimi ve dinî hayat hep tartışıla gelmiştir. Çünkü milletimizin dinle olan hayati ilişkisi çeşitli dönemlerde farklı algılanış biçimlerinin oluşmasına sebep olmuş, bu konuda hem devlet ve elit kesim hem de millet tarafından ayrı ayrı değerlendirmeler yapılmıştır. Neticede, bir süre devletçe yasak-lanmış olan din eğitimi ve öğretimi daha sonra halkın yoğun talebi üzerine yine devlet tarafın-dan verilmeye başlanmıştır. Bu eserde, dinî eğitim ve öğretim kurumlarında tahsil görerek