Merhum Prof. M. Tayyip Okiç Beyin naklettiğine göre, eskiden harb ve sıkıntı zamanlarında memlekette Buhâri hatimleri yapılırdı. 1939 Erzincan zelzelesi bütün yurdu dehşete düşürdüğü zaman Diyanet İşleri Başkanlığı bütün camilerde farz namazlarını müteakip Salat-i Münciye duasının okunmasını tamim etmişti. İnsanı çaresizlik ve hastalıklara sürükleyecek durumlar karşısında bu yola başvurulması gerçekten düşündürücüdür. Hadis-i şeriflerde, zemzemin ne niyetle içilirse onun için faydalı ve şifa verici olduğu b

Prof. Hamidullah Beyin anlattığı enteresan bir olay vardı. Meşhur Fransız musikî üstatlarından Jilber, Kurân-ı Kerimin musikîsine hayran kalarak, Müslümanlıkla şereflenir ve Kurân-ı Kerimi kendi branşı açısından inceler. Kurân-ı baştanbaşa fonetik, yani ses ve ahenk özelliği bakımından araştırırken aslında kendisinin yanlış okuduğu bir kelime bulur, büyük üzüntüyle Hamidullah hocaya koşar: Efendim, Kurân-ı Kerimde ondan olmayan bir kelime buldum, gece uykumu kaçırdı. Acaba Tevrata, İncile olduğu gibi Kurân-

Bazı yazılar vardır, günlük konuları işler. Bunların ömürleri bir gün, nihayet bir haftayı geçmez. Bazı yazılar da vardır geçmişe ve günümüze işaret etse de zamana ve mekâna bağlı olmadan her devrin meselelerine parmak basar, dolayısıyla tazeliğini ve geçer akçe oluşunu hiçbir sûretle kaybetmez. Böyle yazılar bir müddet devrini doldurmuş yazılar arasında bulunsa, kirli raflar arasında unutulup terk edilse bile, toz toprak içinde kalmış bir altın külçesi gibi meydana çıkarılınca hemen parıldar, değerini ve ö

Kur'an-ı Kerimde 'Ebedi Yurdumuz Olan Cennet' için; Geçici dünya hayatımız için yaptırmayı arzu ettiğimiz evimizin semtini ve planını uzun uzadıya düşünür dururuz. Coğrafya kitaplarını alır, sadece kendi yurdumuzu tanımaya çalışmakla kalmaz, ta Amerika'yı, Avustralya'yı öğrenmeye, tanımaya kalkarız. Bunun gerekli olduğuna da inanırız. Pekiyi ya ebedi yurdumuz olan cennet Cenneti tanımaya, Avustralya'yı tanımaktan daha mı az ihtiyacımız vardır?

Gül Kurusu, Bardağı Taşırmadı Yirmi kişilik bir cemaat vardı. Hepsi aynı kaynaktan feyiz alıyordu. Pek incelmiş pek zarifleşmiş bulunuyorlardı. Bunlar hep birlikte meclislerinin üzerine titriyorlardı. Bir yenisi gelir de acaba ahengimizi bozar mı? diye çok korkuyorlardı. Bunun için kendi huzurlu dünyalarında yaşayan bu yirmi kişinin hallerine imrenen nice kimseler, bunların aralarına katılmak için can atıyorlardı. Fakat bunlar, onları reddediyorlardı. Nihayet bir gün bir davetsiz misafir ansızın içeri g

Öğretmen okulunda çalıştığım sıralarda, yaşlı bir hocanın okula zaman zaman uğrayan çocuklarının terbiye, bilgi, görgü ve nezaketli halleri dikkatimi çekerdi. Bu çocukların hallerine imrenirdim. Bir gün hissiyatımı kendisine belirttim. Hocam, maşallah çocuklarınızı çok iyi yetiştirmişsiniz dedim. O sizin hüsn-ü zannınızdır; teşekkür ederim dedi ve ilave etti: Keşke dediğiniz gibi yetiştirebilseydim. Aslında başta kendi çocuğumuzla meşgul olmak mesleğimizin gereğidir. Kendi çocuğunu cemiyete örnek bir insan

İmam-Hatip Lisesinin 5. sınıfında talebe iken yaz tatilinde bir İstanbul gezisi yapmıştım. Belli başlı camilerimizi gezerken hep yabancı turistlerle karşılaştım. Onlar, bizim gibi bakıp geçmiyorlar, ellerindeki kitaplar, rehberler vasıtasıyla cami müştemilatındaki bütün sanat değerlerini tetkik ediyorlar, ellerindeki resimler vs. gibi malzemeleri asılları ile karşılaştırıyor ve zevk alıyorlardı. Bunarın halleri bana pek tesir etti. Bu tesirle, Kayseriye döner dönmez daha önce görüp bildiğim işlerinde namaz

İmam Bûsîri Hazretlerinin Kaside-i Büresini tercüme ve şerh eden Abidin Paşa bu eserin mukaddimesinde şu hadiseyi anlatıyor: Bir gün evine giderken yolda bir pir-i faniye rastlar. Yaşlı adam ona: - Ya Bûsirî! Bu gece Rasullullahı rüyanda gördün mü? diye sorar. İmam-ı Bûsiri: Hayır görmedim, diye cevap verir. Bunun üzerine pir-i fani başka bir şey demeden ayrılır. Fakat İmam-ı Bûsirînin kalbine o anda Hz. Peygamberin aşk ve muhabbeti düşer. Hemen evine gider. O akşam rüyasında Hz. Peygamberi görür. Uyanınca

En güzel meşguliyet ve en güzel şifa kaynaklarından biri de mesleğimizin icabını yapmak üzere aldığımız vazifeyi tam yapmaktır. Peygamber Efendimiz mesleğine yan bakan, işini yarım yamalak gören kimselerin âhiretten önce dünyevi azaplara, türlü bela ve musibetlere düşeceklerini ihtar buyurmuşlardır. Dünyevi cezalardan birisi de türlü üzüntülere tutulmaktır: Kul, üzerindeki işi kusurlu yaparsa, Allah Teâlâ onu üzüntü ve kedere müptela kılar (Ahmed bin Hanbel, Müsned 6/157). Ahmed b. Hanbelin Müsnedinde yer

Bir müftü efendiye gelen bir misafir, müftünün dört-beş yaşlarındaki çocuğu ile konuşurken, ona Bakalım, en çok kimi seviyorsun? diye sorar. Çocuk Peygamberimizi, diye cevap verir. Misafir bu beklenmedik cevap karşısında Ya Allahı? deyince, çocuğun cevabı şu olur: Allahın cehennemi varmış, bizi yakacakmış. Annem bana, Kızım şöyle yaparsan, böyle yaparsan Allah cehennemde yakar diyor, ben de onun için Peygamberimizi seviyorum. Çocuk üzerindeki bu hatalı telkinin tesirini kaldırmaya çalışan arif misafir, Kızı

Hatıra ve sohbetler yaşanılan ve düşünülenlerin hangi ortamda ve bağlamda ortaya çıkarıldığının bilinmesi açısından önemli ayrıntılardır. Belki ilmi değerleri tartışılabilir fakat düşüncenin zemininin görülmesi açısından kayda değer metinler ve durumlardır. Sohbetler ve Hatıralar entellektüel bir düşünüş ve yaşayışın ortaya çıkardığı bir eserdir. Anlatılanların bütünlüklü bir şekilde verildiği bu eserde konular sohbet ve hatıra tarzında kaleme alındığı için kitabın okunmasını kolaylaştırmakta ise de bu kola

RIZIK VE İKTİSADİ HAYAT İÇİN Kuran-ı Kerim, rızka çok büyük önem vermiş ve onu Allahın varlığı ve birliğinin delillerinden birisi kabul etmiştir. Kâinattaki en güzel nizam, tertip ve ahengin birer parçası olan çeşitli renkteki ekinler, bitkiler, hayvanlar ve diğer faydalanılacak şeylerin hepsi hem birer rızık hem de birer inayet delilidir. Bu bakımdan Râzık oluş ve rezzâkiyet Cenâb-ı Hakkın en mübarek isimlerindendir. Rızıkta esas unsur eşyadan faydalanmaktır. Çünkü maddî ve mânevî cihetlerden herhangi biri

“Canlılar içinde kendi kendini terbiye edebilen yegâne varlık insandır. Okuyan, yazan, düşünen ve türlü alanlarda incelemeler yapabilen varlık da yine insandır. Bu özellikler insana mahsus olduğu gibi şuurlu olarak ibadet yapmak da insana mahsustur. Bilgi edinme ve eğitim gibi ibadet de hayat boyu devam etmektedir. “Ölüm gelinceye kadar Rabbine ibadet et!” (Hicr 15/99) emri ile Peygamberimizin “ey Rabbim ilmimi arttır” şeklindeki duası, ilim ve ibadette ilerlememiz gerektiğini göstermektedir. Kur’an-ı Kerim