İnsanoğlunun hayatı, dünya ve âhiret olmak üzere iki safhayı kapsar. Önce yaşanan dünya hayatı geçici, sonra gelen âhiret hayatı ise ebedîdir. Bu sebeple ölüm, gerçekte bir son değil, dünya hayatından âhiret hayatına bir geçiştir. Orada elde edilecek her şey dünyada yapılanların karşılığıdır. Bu sebeple hayatın bu ilk safhasında dünya-âhiret dengesini kuramayanlar ziyandadırlar.

Kur’ân’ın mübelliği ve mübeyyini olan Hz. Peygamber’in yaşam felsefesi ya da hayat tarzı diyebileceğimiz Nebevî Sünnet’in tespiti ve tayini sahabeden günümüze değin bütün Müslümanların en önemli meselelerinden birisi olmuştur. Zira Nebevî Sünnet Kur’ân’ın bir beşer tarafından hayata aktarılmış somut örneğini teşkil etmektedir. Kur’ân’a bir bütün olarak bakmak isteyen Müslümanlar da yaşamlarının her safhasını Peygamberin örnekliğinden yola çıkarak belirlemeye çalışmışlardır. Nebevî Sünnet’i tespit etmek içi

Mevlânâ Celâleddin Rûmî, XIII. yüzyılda yaşamış mutasavvıf bir mürşid-i kâmildir. Onun asırlardır süregelen tesir ve etkileri tüm dünyânın dikkatini çekmektedir. Onun anlayışıyla İslâm´ı tanıyan farklı dinlere mensup kimseler müslümanlığı tercîh etmekte, müslümanlar ise engin sevgi, aşk, hoşgörü ve samîmîyet dolu bir dînî yaşantı için onun eserlerini ve düşüncelerini anlamaya çalışmaktadırlar. Bu îtibarla Mevlânâ´nın dîni anlatım metodunun modern dünyada yanlış ve olduğundan farklı algılanma problemi yaşaya

Peygamberimiz, her yönüyle mükemmel bir insandır. Onun hayatı, her türlü olumsuzluklardan arınmış, bütün yönleriyle örnek alınabilecek niteliktedir. Onun hakkında, “keşke bunu söylemeseydi, keşke şunu yapmamış olsaydı” diyebileceğimiz hiçbir şey yoktur. O hem bir aile babasıydı hem de Peygamberdi. Aynı zamanda bir toplum içinde yaşamakta idi. Onun hayatının ayrıntılarını bilmek bizim için önemlidir.

Tarihte milletler yetiştirdikleri büyük şahsiyetlerle anılır. Çünkü bunlar, tarih yapan değerlerdir. Bu açıdan onların eser ve düşünceleri yeni nesillere aktarılmalıdır. Mensûbiyet duygusu, ancak bu şekilde yaşatılabilir. Bizler, büyük medeniyetin çocuklarıyız. Medeniyetimizin maddi-manevi inşasında sayamayacağımız kadar büyük şahsiyetler rol almıştır. İşte bu şahsiyetlerden birisi de Mevlânâ Celâleddin er-Rûmî’dir. Vefatı üzerinden yüzyıllar geçmesine rağmen O, hâlâ eser ve düşünceleriyle insanlığın yol

Mevlevilik varlık göstermeye başladığı 13. asırdan itibaren, Mevlânâ?nın şöhreti ve eserlerinin etkinliği sosya-kültürel ve siyasal ortamlardan da faydalanarak, kısa sürede Anadolu?da yayılmış ve bir çok merkezde mevlevihaneler (asitâne/zaviye) tesis edilmiştir.

Onbeş asırdır devam eden, akıp gelen kaynak etrafında oluşan mezhep ve anlayışları, kaynağın çıkışındaki berraklık kadar, saflık kadar saf ve berrak kaldığı iddia edilemez. Ancak ana kaynaklar bütün güzelliği ile elimizde olduğuna göre, çeşitli kültürel etkenlerle, yerel kültürlerin etkisi ile farklı coğrafyalarda gelişen düşünceler elbette ki buna farklı renkler katmak istemiştir. Her şeye rağmen Ehl-i Sünnet akidesinin ve düşüncesinin bütün İslam dünyasında saflığını büyük ölçüde koruduğunu söylemek mümkü

Saçma ey göz eşkden gönlümdeki odlara su Kim bu denlü dutuşan odlara kılmaz çâre su Âb-gûndur günbed-i devvâr rengi bilmezem Yâ muhît olmış gözümden günbed-i devvâra su Zevk-ı tîğundan aceb yoh olsa gönlüm çâk çâk Kim mürûr ilen bırağur rahneler dîvâra su Vehm ilen söyler dil-i mecrûh peykânun sözin İhtiyât ilen içer her kimde olsa yara su Suya virsün bâğ-bân gül-zârı zahmet çekmesün Bir gül açılmaz yüzün tek virse min gül-zâra su Ârızun yâdıyla nem-nâk olsa müjgânum n'ola Zayi olmaz gül tem

İslam hakkındaki batılı görüşler, son yirmi yıl boyunca artan bir şekilde bilimsel bir ilgi kazanmış olsa da, müslümanların diğer kültürlere ve dinlere bakışı böyle bir ilgiye mazhar olmamıştır. Ancak başlangıcından itibaren müslüman medeniyeti, diğer kültür ve medeniyetlerle sürekli olarak ilişki halinde olmuştur. Atlantik?ten Pasifik okyanusuna ve uzun müddet kültür taşıyıcısı olan bölgelere yayılmıştır. Bunun bir sonucu olarak da müslümanlar, bir çok dinle ilişki kurmuşlardır. Bunlar arasında, Asya ve Af

“Söz uzun, maksûd-ı cümle cüz-i küll, Muktedâ-ı âlem Şâh-ı rusül!” (Hüdâyî) En fakirinden vezirlere, padişahlara kadar, siyaset ve ilim adamlarını, şâirleri, mûsikî üstadlarını sinesinde toplayan Hüdâyî Dergâhı, tekkesinden başka camii, türbeleri, kütüphânesiyle manevi bir hayat zenginliği taşımakta idi. Böyle bir kaynaktan kuvvet alan şeyhler, âlim ve şâirler, mûsikîşinaslar, hatipler sayesinde şöhreti asırlar boyunca devam edegelmiştir. Menkıbeleri bugün bile halk arasında yaşayan, şeriatın zâhidlik yolu

Dini konuların oldukça yaygın şekilde tartı-şıldığı günümüzde dini otorite konusunun önemi görmezlikten gelinemez. Zira din adına konuştuğunu söyleyen niceleri dolayısıyla dinin kendisi dahi hedef alınabilmektedir. Din adına konuşma konusunda kimin ne kadar yetkisi bulunmaktadır? Sorusuna cevap arama bağlamında 2003 yılında Rize’de düzenlenen “Dini Otorite Sempozyumu”nda sunulan bildiriler ve yapılan tartışmalar bu kitapta bir araya getirilmiştir.

Mesuliyet, problemlerin çözümü isteniyorsa insanımıza kazandırılması gerekli duyguların başında gelir. Sorumluluk konusu bunun için son derece önemli. Gerek ferdin kendisiyle, gerek ailesi ve çevresiyle, gerek toplumla ve gerekse insan dışı varlıklarla münasebetlerinde sorumluluk ve sorumluluk duygusunun etkili olması, konunun araştırılması, kaynaklarının, tezahürlerinin ve sonuçlarının belirlenmesi ihtiyacının şiddetini de ortaya koymaktadır.

Bu eserde, Arap lugatçılığındaki yeri ve bu sahada meydana getirdiği mühim eseri Esâsü’l-belâğa´sı ele alınan Ebu´l-Kâsım Cârullâh Mahmûd b. ´Ömer ez-Zemahşerî (v. 538/1144), şüphesiz İslâm´ın kültür ve medeniyet tarihinde büyük bir yeri olan, özellikle tefsir, hadîs, kelâm, dil ve edebiyât sahalarında temâyüz etmiş büyük bir âlim ve edîbtir. ez-Zemahşerî´nin, başta tefsir olmak üzere zikredilen sahaların bir kısmındaki büyük şahsiyeti ve şöhreti, Arap lugatçılığındaki yerini ve bu mevzuda getirdiği yenilik

Su damlaları zaman içinde mermeri bile oyabildiğine göre, yaşımız ne olursa olsun, her birimiz, çevremizin etkisi altında kaldığımızı unutmamalıyız. Olumsuz etkilerin izlerini silmek için de zaman zaman kendimizi manevi takviyelerle güçlendirmeye çalışmalıyız. Bu arada örnek kişilerin hayatını okuyup öğrenmek de, maneviyatımızı güçlendirecek, hayatımıza çeki düzen vermemizi sağlayacaktır.

Bilindiği gibi Kur’ân-ı Kerim dışında diğer semâvî kitaplar hem lafız hem de anlam bakımından tahrife uğradıkları için, ilâhîlik vasıflarını kaybetmişlerdir. Bu bakımdan bugün insanlığın elinde bulunan tek orijinal kitap Kur’ân’dır. Bu niteliği sebebiyledir ki Kur’ân, asırlardan beri binlerce ilim adamının gözlerini hayranlıkla kendisine çevirdiği bir kitap olmuştur. Başta Müslüman bilginler olmak üzere pek çok ilim adamı bir taraftan onun kaynağı, kırâatı, tarihi üzerinde araştırma yapmış; diğer taraftan d

Kurân, bir taraftan insanla Allah arasında özü itaat, sevgi, saygı ve aşka dayanan toplumsal bir düzen oluşturmaktadır ki, söz konusu düzen sosyal, hukuki, iktisadi ve siyasi bir çerçeveyi içermektedir. Biz bu noktadan hareketle konuyu, sosyolojik kurumlar bağlamında ele almak suretiyle aile, eğitim, ahlâk, hukuk, iktisat ve yönetim gibi toplumsal meseleleri, Kurân perspektifinde işlemeye çalıştık. Amacımız, Kurânın toplumla ilgili öngördüğü düzenlemeleri ortaya çıkararak, Müslümanların hem bireysel hem de